Estancia

Vrijdag ochtend was het dan zover, we gingen naar de estancia! Hier hadden we lang naar uitgekeken :) We waren zo benieuwd wat we de komende dagen zouden zien. Om half 11 werden we opgehaald en daarna haalden we nog een groep van 10 personen op, heel toevallig want dit was een groep uit Belgie, eigenlijk de eerste "Nederlands sprekende mensen" die we hier in Argentinie tegen zijn gekomen. Ze hadden wel humor dus daar zouden we ons wel mee vermaken, zij bleven alleen een dag en bleven dus niet slapen op de farm.
Toen we aankwamen gingen we eigenlijk meteen paardrijden, er werd een pony voor ons uitgezocht en daar gingen we dan. Wij waren eigenlijk de enige met rij ervaring, maar dat maakte niet uit, want de paarden waren erg mak. Zo dat was wel even wennen hoor weer in het zadel, spierpijn zouden we zeker krijgen. De omgeving was zo mooi! We zaten echt helemaal afgelegen en hadden geen bereik met de telefoon, dus we waren helemaal van de bewoonde wereld verwijderd ;) We reden op zandwegen en kleine paden tussen de bossen. Omdat het bergachtig was moesten de paarden soms wel redelijk klimmen, dan had ik soms wel medelijden met ze ;) Vooral omdat de eigenaar niet erg dun was, en dan op zo"n klein paardje.....

Na ongeveer een rit van 2 uur keerden we terug naar de farm en daar stond een heerlijke asado voor ons klaar, dit betekent een bbq. Met echt argentijns vlees, salade en wijn. We hadden wijn uit de omgeving, Cafayate. Na deze dagen was het ons opgevallen dat ze hier best veel wijn drinken, altijd bij de lunch en bij het avond eten.
Het eten was heerlijk, daarna hebben we nog een mate gedronken, dat maakte het argentijnse plaatje helemaal compleet.
De eigenaar (David) liet ons de kamer zien, dit was prima voor elkaar. Daarna kregen we onze gids aangewezen voor de komende dagen, nouwja gids mogen we hem eigenlijk niet noemen, want daar houdt hij niet van ;) We noemden hem dus gewoon bij de naam: Guillermo. Hij was wel echt een grappenmaker hoor en probeerde ons het zoveel mogelijk naar onze zin te hebben en wij hebben ons zeker vermaakt! Gelukkig sprak hij engels, al snapte hij soms niet alles, zo haalde hij bijvoorbeeld angry en hungry door elkaar, dit zijn natuurlijk wel 2 totaal andere woorden ;)
Nadat de groep weg was gingen wij met zn 3en weer paardrijden. Ik kreeg deze keer een ander paard, want het eerste paard vond ik toch iets te sloom en ik houd wel van een beetje pit, Esther hield hetzelfde paard, want die beviel goed.
Daarna gingen we verder de bergen in en via de smallere paden. Vanaf daar hadden we een mooi uitzicht over de omgeving en ook konden we Salta vanaf daar zien. Na ongeveer een rit van 3 uur keerden we weer terug naar de farm, daar dronken we mate met zelf gemaakt brood.

Op de farm woonde nog een gezin, namelijk Rudy met zijn vrouw en zoontje. Zij moeten er voor zorgen dat de paarden gezond blijven, houden de farm netjes en leven daar. De eigenaar van de estancia (David) komt af en toe kijken hoe het er aan toe gaat. Guillermo rijdt met de touristen en vermaakt hen. Wel grappig om te zien hoe die verdeling is.
De vrouw van Rudy was die dag in Salta dus de Guillermo en hij moesten samen voor het avond eten zorgen. Wij waren erg benieuwd waar ze mee aan zouden komen, want ja het blijven toch mannen ;) Maar we waren erg verbaasd, want het eten was heerlijk! Ik ben alweer de naam van het gerecht vergeten, zo gaat het hier dus steeds, dan vraag je de dingen in het spaans en weet je het even, maar als je het me dan een half uur later weer vraagt, ben ik het weer vergeten ;) Het was iets met wortel, pompoen, rijst, aardappels en kip.
Guillermo was echt van het vermaken en van verhalen vertellen dus die avond heeft hij ons zijn hele cd selectie laten horen, van rock tot aan folk muziek. Daarna waren wij toch wel erg moe van de hele dag paardrijden en de hele dag in de buitenlucht, dus we gingen al op tijd slapen. Pff maar onze kont deed wel behoorlijk zeer, we voelden ons echt een oude vrouw :p Benieuwd hoe erg het wordt na 3 dagen, kunnen we dan nog wel lopen?? :P

De volgende dag stonden we op tijd op, want we zouden een lange paardrij tocht maken. Eerst gingen we meehelpen met het vangen van de paarden, want de paarden worden aan het eind van de dag vrij gelaten in de bossen. Dit betekent dus dat je s ochtends geen paarden hebt en dat je ze moet gaan zoeken in de bossen. Gelukkig hebben ze hier honden en die zijn dan toch wel erg nuttig. Met Guillermo en Rudy gingen we op pad en natuurlijk de 2 honden. Wanneer zij een paard zagen begonnen ze te blaffen en dan wist je dat de paarden daar waren. Vervolgens dreven zij de paarden richten de farm. Dit was een goede ochtend gymnastiek voor ons :) Daarna kozen we weer paarden uit en gingen we op pad. Wauw wat een mooie natuur! We liepen tussen de koeien met hun kalven. Ook klommen we echt de bergen in en hadden we een mooi uitzicht. Onderweg stopten we nog een keer bij een museum, hier woonde een man en die moest er voor zorgen dat het museum bewaard bleef, want een paar jaar terug was het museum leeg geroofd en daarna hebben ze besloten dat 1 iemand er moet wonen zodat het bewoond blijft. Toch lijkt mij dit best wel eenzaam, want de man woonde er helemaal alleen. Wel waren die dag zijn neefje en nichtje op bezoek en hielpen hem met de tuin onderhouden.
De paarden konden hier even uitrusten en daarna gingen we weer verder.
Doordat we echt midden tussen de koeien liepen, zorgde het ook wel voor lachwekkende momenten. De honden fokten de koeien op en de koeien lieten dit natuurlijk niet zomaar gebeuren, dus de leider van de groep kwam op ons af. En Esther was helaas de achterste dus zij zag het al helemaal voorzich dat de koe haar op de hoorns nam (want ja de koeien hebben hier inderdaad allemaal nog hoorns, dit is zodat zij zich kunnen verdedigen tegen de puma en zwijnen). Maar Guillermo vertelde ons dat de koe niet op ons afkwam, maar op de honden en dit was inderdaad zo, gelukkig maar! ;)
Na een rit van 6 uur keerden we terug naar de farm. Echt zo"n mooie tocht hadden we gemaakt, we waren helemaal blij dat we toch naar deze estancia waren geweest! :)
Alleen mijn kont en bovenbenen voelde ik nu nog wel meer en ja hoor ik had zelfs blauwe plekken op mijn bovenbenen...

Na de tocht ging het leven gewoon verder en gingen we zelf brood bakken. De vrouw van Rudy was inmiddels vanuit Salta terug gekomen en zij hielp ons met het brood. Eerst moest het deeg rijzen en daarna sneed zij er plakken van, hier moesten wij dan een bal van maken en plat drukken. Vervolgens moest je deze "pita" broodjes, want daar vond ik het op lijken, op de bakplaat leggen. Daarna hoefden ze maar 10 minuten in de oven. Dit was natuurlijk niet zo"n oven zoals bij ons in Nederland, nee hier was de oven buiten en die moest je eerst met vuur en hout aanmaken en wanneer het warm genoeg was, moest je al het hout verwijderen en kon je de bakplaat erin schuiven.
Toen het brood klaar was wilden wij het natuurlijk meteen proeven, oh wat was dit heerlijk! We aten er best wel veel van, eigenlijk te veel, want die avond had ik totaal geen honger meer en kon ik geen avond eten meer zien, ik had echt gewoon last van mijn buik. Ik dacht eerst dat dit door het vlees kwam, maar dit kwam dus echt door het brood vertelde Guillermo mij.. Haha misschien de volgende keer toch maar wat minder eten :p

Die avond hebben we in het donker een tocht gemaakt met de paarden. We gingen naar een mooi punt waar je uitzicht over de stad Salta had. De hele stad was mooi verlicht, dus dit zag er prachtig uit in het donker :)
We waren steeds weer verbaasd hoeveel verschillende dingen we steeds zagen, erg leuk.. Helemaal enthousiast waren we!
Die avond waren we erg moe en vielen meteen in slaap toen we in bed lagen. Guillermo zei tegen ons dat we niet zo vroeg op hoefden als die ochtend er voor, dus wij besloten om geen wekker te zetten, want we zouden dan vast wel rond een uurtje of 10 uit onszelf wakker worden.
Haha nouw dit liep iets anders. Ik had mijn oordoppen in en zo"n oogmasker voor, zodat alles lekker donker was, want soms is het in die hostels nog wel iets te licht. En met die oordoppen en dat oogmasker kan ik echt heerlijk slapen. Nouw dat is gebleken ook! Want we werden pas om kwart over 12 die middag wakker! We konden niet geloven dat het al zo laat was, want ik had wel iemand gehoord, maar dat was een neefje van Rudy en dat is nog een klein jongetje dus ik dacht die is vast om 7 uur al wakker, dus dan kunnen wij nog lekker even slapen. En Esther dacht dat het misschien kwart over 12 in de nacht was... Jaja, we geloofden het dus echt niet! ;) Maar het bleek dus wel gewoon middag te zijn! Dus snel onze paardrijkleren aan en wat ontbijten en daarna wilden we wel weer paardrijden, want dit was alweer onze laatste dag hier.
Guillermo kon er wel om lachen dat we zo laat op waren, hij noemde ons de "sleeping beauty". Hij had gewoon nog 3 keer op onze deur geklopt, maar met onze oordoppen in horen wij dus helemaal niks ;)
Hij had tegen zichzelf gezegd dat als wij om 1 uur nog niet wakker waren dat hij dan maar eens zou kijken of wij nog leefden :p

Ondertussen hadden Guillermo en Rudy al heel wat werk verricht, want zij hadden al 4 paarden voorzien van nieuwe hoeven, of zoals zij het noemen " new shoes". Dit was ook wel leuk om te zien, want hier doen ze het gewoon nog op de ouderwetse manier en ze laten er geen hoefsmid ofzo voor komen. Ze hebben hier nog echt het leven zoals vroeger, soort van overleven in de wildernis.
Nadat zij hiermee klaar waren, klommen we weer op de paarden en gingen we weer de bergen in. Grappig want op de farm zelf heb je dus echt totaal geen bereik met je mobiel, smsen lukt ook niet, maar wanneer je een stukje bovenop de berg bent bij een bepaald punt dan heb je bereik. Dus Guillermo ging daar bellen naar David om te vragen of er die dag nog andere touristen kwamen. Dit was het geval er kwamen nog 4 andere personen. Dus met hen zouden we die middag ook nog een tocht maken. Wij keerden weer terug met paarden naar de farm. En de vrouw van Rudy had een asado voor ons gemaakt. Deze keer hadden we geen zoete aardappelen en gewonen aardappelen erbij, maar puree. Enn.. natuurlijk ons zelf gemaakte brood, het bleef lekker! :)
Daarna kregen we nog een soort van groentensoep. Ook weer opvallend, want wij zijn gewend om dit te eten voor de hoofd maaltijd, maar hier doen ze het er juist na.
Daarna gingen we onze tas inpakken, want ook al ben je er maar 2 dagen, toch haal ik altijd mijn hele backpack bijna leeg ;) Maar gelukkig wordt ik er al handig in met inpakken en weet ik nu precies waar wat moet om er zoveel mogelijk in te krijgen. Dus de tas was ook zo gepakt. We beseften ons toen dat het toch wel erg jammer was dat we nu weer weg gingen, want we hadden wel echt een paar mooie dagen gehad en zoveel verschillende dingen gezien en gedaan en je bouwt toch ook wel een band op met de mensen daar als je er een paar dagen bent. Nu dan voor de laatste keer paardrijden, hier moesten we dan maar volop van genieten.
Ook deze tocht was weer anders, we gingen weer een andere richting op dan de dagen ervoor en zagen dus weer een nieuw deel van de omgeving. David was deze keer ook mee en hij liet ons voetafdrukken van een puma en een zwijn zien. Toch wel een apart idee dat we dus gewoon ergens liepen (ja nu waren we even van ons paard af en waren we een stukje gaan lopen, want daar konden de paarden niet langs) waar dus ook puma"s leefden. Waren we ons leven wel veilig?? ;) Gelukkig vertelde David dat puma"s meestal bang zijn voor mensen of ze moeten al zo"n honger hebben dat de honger de angst voor mensen overwint.. Nu maar hopen dat we geen hongerige puma tegenkomen....
Ook kwam in deze omgeving een soort papegaai voor, ze waren groen van kleur met een rode kop. Ze leefden met zn"n allen in een boom en maakten een grappig geluid. Nu merkte je wel dat je echt middenin de natuur zat en helemaal weg van de stad was, heerlijk!

Toen we weer terugkwamen wilden we nog even lekker galloperen op de paarden, dit deden we meestal aan het eind van de rit. Er was een groot grasveld naast de estancia en daar konden we vrijuit galloperen. En de paarden hielden hier ook van, want ze gingen lekker hard. Dit gaf echt een kick!

Daarna was toch echt het einde in zicht en gingen we weer terug naar salta naar ons hostel waar de daarvoor ook hadden overnacht. Maar natuurlijk wilden we eerst nog op de foto met Guillermo, Rudy en David.
Daarna bracht David ons terug in de pick-up. En raad eens waar wij mochten zitten... niet gewoon binnen, maar lekker in de openlucht in de laad bak. Natuurlijk had hij eerst wel gevraagd of wij dit wilden, maar natuurlijk wilden wij dit. Weer een nieuwe ervaring! Zo konden we mooi van de buitenlucht genieten, sterren kijken en het uitzicht over Salta met de verlichting zien :) Echt vakantie dit! Ze hadden ponchos voor ons zodat we het niet koud kregen, nu waren we echt gauchos :) Zelfs tot het einde toe heb ik me vermaakt. Het leek een beetje alsof we gesmokkeld werden :p
Ik kijk echt zo leuk terug op de afgelopen dagen!
Nu ben ik erg benieuwd wat ons in Bolivia te wachten staat, want vanavond gaan we met de bus richting de grens en dan zullen we morgenvroeg om 8 uur de grens met Bolivia bereiken... Hopelijk hebben we daar nog een beetje bereik, afwachten dus maar ;)

Voor nu nog veel liefs vanuit Argentinie!!!








En oma Benning, Esther nog even hier. " van harte gefeliciteerd met je verjaardag!!!!!!!" . Ik hoorde al van mam dat het feestje gisteren geslaagd was geweest=D Liefs Esther