Reisverslag cordoba en dé iguazu cataratas!!

Cordoba was echt een hele leuke stad. Echter totaal niet met Buenos Aires te vergelijken terwijl het de tweede grootste stad na BA is. We hadden ons hierdoor ook een beetje vergist in het aantal dagen dat we hier wilden blijven, we hadden het hostel voor vier nachten geboekt terwijl we eigenlijk in één dag al alles hadden gezien. De eerste dag hebben we cordoba een beetje verkend, natuurlijk ontbrak het beeld van San Martin niet op het enige grote plein dat cordoba rijk is (hij heeft voor de onafhankelijkheid van Argentinië van de spanjaarden gezorgd en wordt daarom enorm vereerd). Verder waren er veel jonge mensen, maar dit is niet zo gek want het is een echte universiteits stad. Je hebt heel veel keus als je hier gaat studeren en dus veel mogelijkheden, je kon goed merken dat ze hier heel trots op zijn.

We waren één van de weinige gasten in ons hostel. De rest bestond uit de eigenaar en zijn vrienden, heeel veel vrienden. We kwamen er op een gegeven moment achter dat de hosteleigenaar niet eens een bed had! Hij sliep op de bank!! Het was wel zo dat hij de ene week het hostel had en dat een vriend (tevens mede-eignaar) het hostel de week erna moest runnen. Dus hij kon om de week in een bed slapen. Het hostel is 24 uur open dus op elk moment van de dag, ook 's nachts, moet hij de deur opendoen als de bel gaat. Daarom kan hij niet in bed gaan liggen...

Na onze verwondering over deze manier van leven (want hij had ook niet nog echt plannen voor de toekomst) vertelde hij ons ook nog dat er die avond een leuke markt was. Omdat het zondag was en er verder niet zoveel te doen was in cordoba (er staan ontzettend veel kerken dus ze zullen ook wel gelovig zijn) waren we blij dat er toch nog iets te doen was. We hebben hier onze eerste mate gedronken, dat is een hele sterke thee die zo ongeveer iedereen hier drinkt. Je hebt hiervoor een beker nodig die je tot de rand vult met theeblaadjes en een speciaal ijzeren rietje die de thee automatisch scheidt van de blaadjes. Als je vervolgens wat water erbij schenkt uit een thermoskan kun je 1 of 2 slokjes nemen. Vervolgens schenk je weer water bij en kun je weer een paar slokjes nemen. Het is echt een gezelschapsdrank en iedereen hier drinkt het met een groepje. Het was eerst wel een gek gezicht want we zagen vaak mensen op straat lopen met een thermoskan onder hun arm. In het begin vroegen we ons af waar dat toch voor was, maar dat is dus voor de mate. Het duurde ons in ieder geval veel te lang en de smaak was wel heel erg sterk. Toch was het wel leuk! En ik denk dat je gewoon even aan die smaak moet wennen, net als aan koffie of wijn.

Verder hebben we in Cordoba de ouwe universiteit bekeken, het was de eerste universiteit in Argentinie. Voordat deze universiteit werd opgericht moesten de mensen die wilden studeren naar Peru, dat was de dichtsbijzijnde universiteit.

In Argentinie is nog niet zo lang geleden oorlog geweest en daarom kun je in bijna elke stad wel een museum vinden die hierover gaat. Ook in Cordoba was zo n museum " Museo de la memoria". Dit museum was opgezet in een voormalig martelcentrum van de toenmalige regering die er politiek gevaarlijke tegenstanders opborg en dus martelde. Er waren zoveel mogelijk elementen in hun oorspronkelijke staat gelaten, de cellen en kelder waren intact. Brr ik gruwelde bij het idee hoeveel mensen wel niet samen in die veels te kleine cellen hebben gezetten en wat voor gruwelijke methoden er zijn gebruikt voor het martelen..
Het was ook in drukwekkend om te zien dat er nu nog steeds mensen worden vermist, 1 hele kamer hing helemaal vol met foto s van de gezichten van mensen die tot op de dag van vandaag nog niet zijn teruggevonden.

Daarnaast was er ook nog een oud coloniaal huis dat we konden bekijken, daar waren maar liefst 5 patio s en de heer des huizes had twee persoonlijke kerken tot zijn beschikken en op zijn minst 6 verschillende bedden! Het was grappig om te zien dat er een beetje geprobeerd was de meubels Europees over te laten komen.

Na al deze cultuur en steden waren wij erg blij dat de dag eraankwam dat we eindelijk ook een stukje Argentijnse natuur gingen zien! Namelijk een van de zeven wereldwonderen: iguazu cataratas. Cataratas is Spaans voor watervallen, een woord dat we niet snel zullen vergeten want we hebben het vaak gehoord toen we een kaartje wilden kopen voor de bus naar de watervallen toe, haha =D. Na een busreis van 22 uur (pff toch wel erg lang hoor, maar weer in een superluxe bus dus prima te doen) kwamen we aan in ons hostel. Het was een hele temperatuurswisseling. We kwamen van rond de 11 graden celcius ineens terecht in 30 graden celcius! Het was natuurlijk heerlijk want het geeft toch wel iets meer vakantiegevoel. Bovendien hadden we het helemaal goed voor elkaar want ons hostel had een zwembad! Dat hadden we niet verwacht, wat een heerlijke luxe. Toch waren we wat huiverig met het aantrekken van onze bikini want het was een gebied waar we moesten smeren voor malaria. Maargoed uit eindelijk konden we het water niet weerstaan en hebben we toch een goeie duik genomen. Het was enorm koud, ik deed er geloof ik een uur over om erin te komen terwijl ik weet dat je beter kunt springen, dan is het in een keer voorbij. Maargoed het was des te verfrissender, heerlijk.

De volgende dag gingen we dan eindelijk de beroemde watervallen bekijken, ik kon er s nachts haast niet van slapen. Ik voelde me echt weer even een klein kind. Meestal zijn je verwachtingen groter dan het uiteindelijk is, maar deze keer niet. Het was zoooooo mooi! De kracht waarmee het water naar beneden stortte, het bulderende geluid dat het maakte, de stoom die weer omhoog werd geblazen, echt echt alle moeite waard en op dat moment vergat ik heel even dat we ook weer een busreis van 24 uur voor de boeg hadden om in Salta te komen=p

We hebben ze van alle kanten bekijken, eerst hebben we de superiorroute gedaan, dan krijg je meer een overzichtsplaatje. Daarna hebben we de inferior route gevolgd, dan loop je meer aan de onderzijde en zit je er voor je gevoel midden in, op deze route kun je het beste verkoeling zoeken want je wordt kletsnat. En dan was er nog een derde route, je ging met een treintje naar boven en dan stond je op het randje van de vallei waar al het water naar beneden stortte, wat voel je je dan klein als mens naast al die kracht. Naast de watervallen maakte de omgeving het plaatje helemaal compleet, want het ligt midden in het oerwoud. Ik was nog nooit in het oerwoud geweest maar vond het heel mooi. Het is heel dichtbegroeid en ik heb zelfs nog een liaan gevonden waarvan ik toch wel vind dat je die ook gezien moet hebben als je een bezoek aan het oerwoud hebt gebracht.

Bovendien was het opvallend hoeveel mensen aan ons vroegen, "Donde son?" (Waar komen jullie vandaan?). We vallen met onze blonde koppies dus goed op, zelfs zo goed dat we nog mee hebben gedaan aan een reclame spotje voor het Iguazu park. Met z n tweeen hebben we in koor heel hard (anders kwam je niet boven het gebulder van de watervallen uit) geroepen: "We love it here!!!" en "It s so amazing" en "I love the sound". Heel grappig maar ook echt heel fout, ik hoef het in ieder geval niet terug te horen/zien, haha.

We zijn nog een dagje in Iguazu gebleven, we hebben ons heerlijk vermaakt met lezen schrijven een busticket boeken en natuurlijk luieren aan het zwembad.. vakantie! De dag daarna vertrokken we om 8 uur s ochtends met de bus naar Salta, een rit van 24 uur, wat een verschrikking. Het was een iets minder luxe bus dan de twee bussen die we hiervoor hadden gehad, maar het leek ons toch een goed plan omwille van de centjes en ons budget. Maar deze bus was wel heel gammel, het is een beetje heuvelig in het gebied van Iguazu en de busschauffeur maakte er een spelletje van om zo hard mogelijk de heuvel af te gaan zodat hij haast geen gas hoefde te geven als we de heuvel weer op reden. Normaal lig ik hier niet zo wakker van, was het niet dat er elke keer als we een beetje vaart kregen heuvelafwaards er een keihard alarm afging! Maar niemand reageerde dus wij hadden ook zoiets van.. naja het zal wel meevallen. Toch moesten we op een gegeven moment wel van bus wisselen.. haha maargoed we hebben het overleefd. En uiteindelijk zou dit nog niet eens het ergste gedeelte van de rit zijn. De nacht... och man verschrikkelijk. We waren hartstikke verwend met die andere bussen want daar zaten we maar met drie mensen op een rij. In deze bus gewoon weer met vier mensen naast elkaar en elk uur kwamen er weer mensen bij, en stapten er weer mensen uit. Er snurkte daarnaast ook nog iemand oorverdovend en ik weet niet waar de vrouw achter ons last van had maar het was in ieder geval ontzettend smerig. Eerst uitgebreid hoesten om vervolgens al het slijm in neus en keel bij elkaar te schrapen uit te spugen. Ja echt uit te spugen! Ik vroeg me dus ongeveer de hele nacht af waar ze dat dan heen spuugde... En toen pakte ik mn tas bij aankomst van de grond en die was nat... Je kunt wel raden wat mijn eerste gedachte was...

gelukkig bleek het niets meer dan een tonic fles die op was gegaan van een van de buren. Maargoed, we hadden het overleefd (nauwelijks) en we waren in Salta. Op het eerste gezicht een leuk stadje. We zitten al een beetje in de bergen! Na, niet helemaal bergen het zijn eerder nog heuvels, maar de sfeer is hier goed, het voelt veilig en er zijn veel tours die we kunnen doen. We gaan dus weer een aantal dagen genieten=) Ook hier is het 30 graden, dus dat is ook helemaal goed!

Dit waren onze belevenissen tot nu toe, er volgt snel weer een nieuw verhaal. We gaan namelijk vanuit Salta naar een estancia, een boerenbedrijf met koeien voor het vlees die we hopelijk te paard bij elkaar moeten drijven en s avonds heerlijke asado s (traditionele bbq). Ik hoop dat ik het in mn hoofd niet teveel heb geromantiseerd haha